बाजेले भैंसी साँटे !
लैनोभैंसीसंग बगेर्नाे !!
भैंसी खेदाहालाई एकमाना ध्यु घुष दिएर !
बाह्रमाना कोदो साँटे दिनभरी साहुलाई जिउ दिएर !!
बाबुको पालामा व्यावस्था साँटे युवाको जवानी दिएर !
राणातन्त्रले चारदाम ठेकी खायो साहुले चोके व्याज बेठी !!
देवी देवताले वली खाए रैतानले महाशासनको खली खाए !
प्रजातन्त्रले निमेशभरमै जली खायो !!
पञ्चायतले तीन तीन दशकसम्म ढलिमली खायो !
फेरि पनि प्रजातन्त्र नामक घामटले युवाको वली खायो !!
यत्ति हुँदा पनि कसैको चित्त शान्ति भएन !
कमलेले सत्रहजारको महावली खायो !!
नेतृत्वले घुष खायो कर्मचारीले जुस खाए !
सबै सबै अघाए देश र जनता दाम्राको दाम्रै !!
धेरैलाई कालले खायो अझै अरुलाई पनि खाँदैछ !
बुढो ठिठो तरुण तन्नेरी नभनी भटाभटी लादैछ !!
न त त्यो कहिल्यै अघाउँछ न त डकार्छ !
बरु घुष दिनेलाई अब तेरोपालो आयो भन्दै हकार्छ !!
संसारमा घुष नखाने खोज्दै गयो भने काल मात्रै ठहर्छ !
न त यस्लाई दरवार बनाउने कहर छ न त महलमा बस्ने रहर !!
न त यस्को कुनै देश नै छ न त सुन्दर झिलिमलि शहर !
जिन्दगी कालको सादगी छ व्यावहार तोला मासा समान !!
सापटी लिदैन न त तमसुक लेख्छ चित्रगुप्तको बहिखाता !
संसार यसको फलको बगैचा आकाश उसको छाता !!
जीवन उसको सदाचारी कहिल्यै बन्दैन भ्रष्टाचारी !
घुष दिन्या घुष लिन्या सबै कालका सर्वहारी !!
