गजल

–सन्दिप खतिवडा

मात्र हाम्रो मिलन कुरी, बसेकीछु संगी मत
आफन्तलाई सर्प बनी, डसेकोछु संगी मत
उठ्छ होला मनमा कुरा, साथी कहाँ गयो भनि
बैरीको त्यो जालमा परि, फँसेकोछु संगी मत
अतित हाम्रो सम्झँदा, खुशी लाग्छ मलाई
त्यही मनलाई दह्रो बनाई कसेकोछु संगी मत
खुल्ला थियो, स्वतन्त्र थियो, सिधा थियो बाटोे
खुट्टा चिप्लि छाँगाबाट, खसेकोछु संगी मत
आफन्तलाई………………..
पहिलो शब्द उनीसँग, बोलिएको याद आउँछ,
हड्बडाउँदै आफ्नो कुरा, खोलिएको याद आउँछ
अलमलमा परेंथें म, एकोहोरो पनि भा थें
हेरी–हेरी उनको मुहार, टोलिएको याद आउँछ
साथीभाई माझ हुन्थें, चर्चा उनको मेरै हुन्थ्यो
चर्चामा उनको भाउ, मोलिएको याद आउँछ
ह्तासमा घर पुगेंथें, अनि दिउँसै सपनामा व्यस्त
सपनामा विवाह कुण्ड, पोलिएको याद आउँछ
ह्ड्बडाउँदै………