– राजेन्द्र प्रसाद पाठक
बिगत बिस बर्ष यता स्थानिय निकायको स्थगित चुनाव भर्खर मात्र सम्पन्न हुने क्रममा अघि बढी रहेको छ । जती बेला चुनावको अभावमा स्थानीय स्तरको सबै जसो स्थानहरुमा कर्मचारीहरुले नै स्थानिय सरकार चलाउने अवसर प्राप्त गरेका थिए । अधिकाँश कर्मचारीको हकमा यो भ्याकुम अवधी स्वर्ण युग बन्यो । शक्ति सामथ्र्यको परिचालन र आर्थिक उपार्जनका हिसावले समेत यस समयलाई कर्मचारीहरुको हकमा स्वर्ण युग नै मान्न सकिन्छ ।
नेपालको बिकाश र आर्थिक बिस्तारका हकमा यसलाई अहीरावणको पाताल भ्रमण जस्तै थियो भन्दा फरक नपर्ला । यस अवसरमा शक्ति र सत्ताको यति धेरै अपचलन भएका छन् की त्यसको लेखा जोखा सहि ढंङ्गबाट गरिने हो भने नब्बे प्रतिशत भन्दा बढीलाई बिना अनुसन्धान नै जेल पठाए फरक पर्दैन भन्ने आम जनसमुदायको अनुमान छ । उदाहरणका लागी एक जना खर्दार वा ना सु सरहको कर्मचारी नै गाउँ बिकाश समितीको सचिव नियुक्त भएर जाने हो । उनिहरुको तलव सुविधाको हिसाव गरिने हो भने जम्मा जम्मी बिस हजारको हारा हारीमा महिना भरमा प्राप्त हुन्छ । तर उनिहरुले आफ्ना छोरा छोरी पढ्ने स्कुलको फिस नै पचास हजार भन्दा बढी नै मासिक रुपमा तिरी रहेका भेटिन्थे । अन्य सबै खर्चको फेहरिस्ता खोज्ने हो भने त झन एक लाख भन्दा बढी नै गरेको पाईन्छ । सबै जसो सचिवहरुको आफ्नो तथा आफन्तका नाममा सदरमुकाम लगाएत राजधानी र स्थानीय शहरमा दुई तिन वटा सम्म घरहरु बनाएका छन् । छोरा छोरीलाई लाखौं लाख खर्च गरेर बिदेश अध्यनका लागी पठाएका छन् । तिनै छोरा छारीले बिदेशबाट कमाएर पठाएको श्रोत समेत देखाउने गरेको पाईन्छ । यती सम्म भएको पाईन्छ की एउटा नागरीकता वा पासपोर्टको सिफारिसका लागी समेत पचासौं हजार खर्च गर्नु परेको गुनासो सुनाउनेहरुको समाजमा कमी छैन । सम्बन्धित कार्यालयमा बिभीन्न कारण देखाएर नबस्ने र जिल्ला सदरमुकाम वा आफ्नै घर डेरा सम्म जनतालाई धाउन लगाएर सम्पूर्ण शक्ति सामथ्र्यको अपचलन गर्ने गरेको धेरै प्रमाणहरु दिन सक्ने पिडीतहरु बताउँछन् । अझ त्यती मात्र नभएर बिभिन्न दल बलको आड लिएर आफ्ना दलका शिवाय अन्यलाई त झन बढी नै दुःख शास्ती दिने गरेको बताउनेहरुको समेत कमी छैन । यती मात्र होईन तस्कर र प्राकृतिक श्रोत साधन अपचलन गर्नेहरु संङ्ग सांठ गांठ मिलाएर बिकाश बजेट समेत प्राकृतिक श्रोत साधनको दोहन गर्नका लागी नै प्रयोग गरे गराएको प्रत्यक्ष अवलोकन अहिले सम्म नै गर्न सकिन्छ ।
गाउँ बस्तीका लागी खनिएका बाटाधाटाहरु जंङ्गलको बिच बिचबाट लगेर जंङ्गल तथा जडिबुटी र बालुवा ढुङ्गाको अवैध उत्खनन्का लागी मात्र प्रयोग भएका छन् । बिकश बजेट एक प्रतिशत मात्र पनि उचित स्थानमा प्रयोग भएका छैनन् । यो बिस बर्षको समयमा यति धेरै राज्यको ढुकुटी दोहन भएको छ की राजनैतिक तवरबाट भएको आर्थिक अपचलनको हज्जारौं गुणा बढी अपचलन गर्नेहरुनै आजकलका नव धनाढ्यहरु हुन् । जिन्दगी भरीको कमाईबाट एउटा मोटर साईकल सम्म चढ्ने धोखो राख्न नसक्नेहरु करोडपति अरवपति भएका छन् । अब यती छानबिनका लागी धेरै माथापच्चि गरी रहनु पर्दैन । उनिहरुको आम्दानी र खर्च बिचको सन्तुलन हेर्ने हो भने पनि हज्जारौं गुणको फरक देखिन आउँछ । एउटा कर्मचारी पुस्तैनी ब्यापार गरेर धन आर्जन गर्ने ब्यापारी भन्दा धनाढ्य भएका प्रमाणहरु समाजमा धेरै देख्न र सुन्न पाईन्छ ।
माथी उल्लेखित कुराहरुले राजनैतिक दल बिशेषकाहरु सबै दुधले नुहाएका शुद्ध छन् भन्न खोजिएको होईन तर भ्रष्ट्राचारको मुल गुरु र पथ प्रदर्शक भने कर्मचारीहरु नै हुन भन्ने आरोप जताततै सुन्न र देख्न पाईन्छ । यस स्थानिय चुनावबाट चुनिएकाहरुबाट यसको अत्य होला की नहोला त्यो भने हेर्न बाँकी नै छ । अस्तु ।
