– राजेन्द्र प्रसाद पाठक
देश र जनताका खातीर आफ्नो सम्पूर्ण श्रम ,ज्ञान ,बुद्धि , विवेक ,क्षमता ,योग्यता सबै सबै चिज खर्चन किञ्चित नठान्ने एसियाका एक मात्र रोलमोडलका रुपमा उदाएका महापात्रको नाम हो सम्माननिय भारतिय प्रधान मन्त्री नरेन्द्र दामोदर दास मोदी । उनको यो प्रभावशाली ब्यक्तित्वले एसियालाई मात्र होईन सम्पूर्ण विश्वलाई नै चकित तुल्याएको छ । सत्तरी वर्ष लामो स्वतन्त्र राजनैतिक ईतिहाँस बोकेको भारतले बल्ल मात्रै साँच्चिकै लोकतन्त्रको अनुभुत गर्न थालेको छ । यत्तिका दिन सम्म पनि बेलायतीहरुले जे जति विकाश पूर्बाधार तयार गरी दिएका थिए तेत्तिमै सिमीत भएर चित्त बुझाई रहेका भारतिय जनताहरु एक्काईसौं शताब्दीको चरम् विकाशको श्वाद मोदी प्र.म. भए लगत्तै चाख्न पाउने भएका छन् । नितान्त मेरो अनुभवमा शान्ति , विकाश र संमृध्दिी नै उनको मुल मन्त्र हो । देश र जनतालाई यही प्राप्ती होस् भन्नाका लागी मादी रातो दिन आफुलाई अभ्यस्त गराई रहेका छन् । आफु मात्र होईन सम्पूर्ण टिमलाई नै चलायमान तुल्याउन सक्नु उनको अर्को कला हो ।
नेपालमा पनि निकट भविश्यमा नै नितान्त फरक परिवेशमा चुनाव सम्पन्न हुन गैरहेको छ । केन्द्र र राज्यको संसदिय चुनावका रुपमा सम्पन्न हुन गैरहेको सो अवसरमा विभिन्न पार्टीहरुले ताकिएको निर्वाचन चिन्हलाई लिएर भिडन्त गर्दैछन् । तर यि चिरपरिचित् सबैजसो अनुहारहरुका आ–आफ्नै बिशेषताहरु छन् ति सबैजसो कुराहरु संङ्ग अधिकांश मतदाता , कार्यकर्तहरु ज्ञातब्यता राख्दछन् । घोषणापत्र र नारामा जेजसो लेखिएता र घोषणा गरिएता पनि ब्यावहारमा यि नेताहरुबाट जनताहरुले अति न्युन मात्रामा आषा राखेका छन् । भनाई , गराई र ब्यावहारमा पूर्ण रुपमा असफल भएकाहरु नै यस निर्वाचनमा संम्भावित प्रधानमन्त्रीका उमेद्वार हुनेवाला छन् । त्यसै कारण पनि दलहरुले बहुमत हाँसिल गर्नका लागी यस्तो उमेदेवारको खाजी गर्न सकुन जसको प्रभावकारीताले सम्पूर्ण मतदातामा उत्कट आषाको सञ्चार होस् जसरी विगतको भारतिय चुनावमा मोदीको स्वच्छ ,स्वतन्त्र र देश विकाशका लागी दृढ ईच्छा शक्ति भएको अनुहारले समग्र भारतिय जनताको मन जित्न सफल भएको थियो ।
त्यत्ति मात्र होईन भारतिय जनताले मादी प्रति गरेको आषा , विश्वास र भरोसालाई समेत प्रधानमन्त्रीको हैसियतमा उनले टुट्न दिएका छैनन् । यत्ति सम्म भारतिय जनताहरु विश्वस्त छन् की आगामी ई.सं.२०१९ को आम चुनावमा समेत दुई तिहाई भन्दा बढी बहुमत दिएर भारतीय जनता पार्टीलाई विकाशका लागी मार्ग प्रशस्त गर्न जनता उद्यत देखिएका छन् । यो सबै कार्यकर्ता र जनताले देखाएको नेता प्रतिको विश्वसनियताको आधार स्तम्भ हो । तर अपसोच नै भनौं हाम्रो देशमा भने त्यस्ता राजनेताको जन्म समेत हुन सकिरहेको छैन जसका कारण देश र देशवासीले त्राण पाउन् । अब त कतिले आषा नै मारी सकेका छन् प्राण छउन्ज्याल देश र देशवासीको उन्नत भविश्यको कल्पना समेत गर्न पाईने अवस्था रहेन । उनीहरुको आँशु र श्रापले भ्रष्ट्राचारी र परिवारबादी राजनीती गर्नेहरुलाई कहिल्यै मुक्तिको बाटो मिल्ने छैन । यत्ति सम्म की हिन्दु संस्कार अनुसार पुर्नजन्म भयो भने घर दैलो ढुक्ने कुकुर र बलीको बोका र सँुगुरको रुपमा जन्म लिनु परोस् भन्ने सम्मको श्राप दिएको बेला बखत जता ततै सुनिने गरेको छ । अझ नेताको अनुहार देखाएर चुनाव जिताउन हिंडेका कार्यकर्ताहरुलाई त चुनाव पछि गाउँ घरमा बस्न र मुख देखाउँदा समेत खोई त तिम्रा नेताले के गरे ?यसरी मुख देखाएर हिंड्न लाज लाग्दैन ? हिजो अस्ती चुनावमा के भनेर भोट मागेका थियौ ? भोली फेरी चुनावमा यही थुतुनो लिएर आउने त होलाउ नि ? आदी अनगिन्ती खप्कीहरु खानु पर्ने भएको छ । यस्तो अवस्थामा आसन्न चुनावले के कस्तो उमेद्वार पाउला ? र तिनले के कति जनता र देशको आवश्यकताको परिपुर्ति गर्न सक्लान् यो नै आजको अहम् प्रश्न हो ।
नेतृत्वको अविश्वसनियता , उनिहरुको अकल्पनिय संमृद्धिको आँकलन गरेर नै जनता र कार्यकर्ताहरुमा समेत श्वार्थ पलाउन थालेको हो । नत्र भने यि सबै कुराहरुको हामी समेत भुक्तभोगी हौं कुनै बेला चुनाव प्रचारमा आएका नेता कार्यकर्ताहरुलाई गाउँ घरमा खाजा , खाना र सुत्न समेतको ब्यावस्था जनताको स्तरबाटै गर्ने गरेको दृष्टान्तहरु धेरै छन् । तर अब त्यो कल्पनामा मात्र सिमीत छ । पहिले पहिले नेताहरुले खर्च गर्नु पर्दैन थियो । आज चुनावको खर्चले आकाश छोएको छ । टिकट समेत खरिद बिक्री हुन्छन् । सबै चिजको मोली मोलाई छ । ति सबै खर्च र महँङ्गीको बोझ कालान्तरमा जनताले नै ब्यहोर्नु पर्दछ । त्यसैले जनता यस्तो बाझीलो चुनावका लागी चुनाव चाहँदैनन् । अब त हर मतदाता देश बनाउने अनुहार र ब्यक्तित्वको खोजीमा छन् । त्यसको पूर्णता दिन सके मात्र आगामी दिनहरुमा दल र ब्यावस्था प्रति जनता आश्वस्त हुन सक्लान् नत्र क्रान्ति संघारमै आई सकेको छ । खबरदार ! त्यसको नेतृत्व गर्न खाई पाई आएका दल र नेताहरुले पाउने छैनन् । अस्तु !
