– राजेन्द्र प्रसाद पाठक
बहुदलीय प्रणालीमा सबैका आ–आफ्ना बिचार र सिद्धान्त हुने नै भए । बिचार र सिद्धान्त आफैमा कुनै पनि नराम्रा छैनन् । यसलाई कार्यान्वयन गर्ने समुह र ब्याक्ती बिषेशका कारण यस्ता सिद्धान्तहरु कुलुसित हुने हुन् । बिगत सत्तरी बर्षदेखीको अबिच्छीन्न सैद्धान्तीक बहसको अन्त्य हुने र ब्यावहारमा साँच्चिकै विकाश र संमृद्धीलाई स्थान दिईनेछ भन्ने बिश्वाशका साथ नेपाली जनताले के.पी.शर्मा ओलीको नेतृत्वमा संम्लग्न राजनैतिक दललाई दुइतिहाईको हाराहारीमा मत प्रदान गरेका छन् । सिद्धान्ततः सबै जसो दल तथा संङ्गठनहरुले निर्वाचन नै पिच्छे युवा, महिला,उत्पीडीत तथा अन्य सिमान्तकृत बर्ग र समुदाय बिषेशको बहस पैरवी त गरे तर निर्वचनको परिणाम संङ्ग संङ्गै यस्ता लोकपृय एजेण्डाहरु त्यसै त्यसै सेलाएर जाने गरेको ईतिहाँस साक्षी छ । अब यस्तो नहोस भन्नका खातीर आज एउटा बृहत दल र संङ्गठनले जनताको अपार मत प्राप्त गरेको छ ।
नेपालको बहुदलिय निर्वाचनको ईतिहासमा बि.सं.२०१५ साल पछि आज एउटै मोर्चाले दुईतिहाई मत प्राप्त गरेको यो ऐतिहासिक अवसर हो । सिद्धान्तलाई ब्याबहारमा लागु गर्ने स्वर्णिम अवसरका रुपमा यसलाई सदुपयोग गर्न सकिएको खण्डमा अब नेपाल भन्ने देशले पछाडी फर्केर हेर्नु पर्ने छैन । आषा छ अब नेपालीको निलो पासपोर्टले रंङ्ग बदल्नेछ । अरबको घामले डढेको नेपाली युवाको रातो अनुहारको समेत रंङ्ग बदलीने छ । नेपालमा घरखेत बिक्री बन्धकी गरेर आमा बाबुले पढाएका छोरा छोरीहरु बुढेशकालमा कामको र उचित अवसरको खोजीमा मुग्लान भासिनु पर्ने छैन । सुन्दर भविष्यको परिकल्पना गर्दै पि.आर.र बिदेशी पासपोर्टको मोहमा बाबु आमाको अन्त्यष्टी कार्यमा समेत छोरा छोरीको उपस्थिती हुन नसक्नु कती लज्जास्पद र मर्माहत बिषय हो आफै परिकल्पना गर्नुहोस् । बि.सं.२०४५ साल अगाडी अमेरिका जस्तो संमृद्ध देशको समेत अग्रिम भिषा जरुरी थिएन । हवाई टिकट काटेर सजिलै अमेरिकाको एयरपोर्ट सम्म आम नेपालीको पहुँच थियो । त्यस पाश्चातको मुल्याँकन गर्नु भयो भने सबैजसो बिकशित देशको दुतावासमा नेपालीहरुको भिड कुनै जुलुस र आमसभा भन्दा कम नहुनु के कारण हो ? सजिलै थाहा पाउन सकिन्छ । स्वतन्त्रताको केही दशकमा नै अधिकाँश देशहरु पुर्ण बिकशित हुन सफल भएका छन् । तर हाम्रो देश मात्रै किन यस्तो हालतमा गुज्रीरहेको छ ? यो अत्यन्तै मर्माहत र सोचनिय बिषय हो ।
नेतृत्वमा जानेहरु र उनका अघि पछि लाग्नेहरु राता रात मालामाल भए । राजनैतिक प्रदुषणले भरिएको समाजमा ईज्जत र औकात भएकाहरुले रंङ्ग परिवर्तन गर्न सकेनन् । ईज्जतलाई हत्केलामा राखेर ब्यात्तिगत मोहमा लप्कनेहरु आज नव धनाढ्यमा रुपान्तरीत भएकाछन् । ड्राईभरले डाक्टर र डाक्टर हुने औकात भएकाले ड्राईभर हुनु पर्ने परिस्थिती निर्माण गर्नेहरुलाई आज जनताले पहिचान गरिसकेका रहेछन् यो नै खुसिको कुरा हो । चुनावलाई ब्यापारको कुम्भ मेला जस्तो ठान्नेहरुलाई आज आम समुदायले लोप्पा खुवाई दिएकाछन् । जनतालाई हाट बजारमा भेडा बाख्रा खरिद गरे जसरी किन्नका लागी अकुत सम्पत्तीको जोहो गरेरै राजनितीमा स्थापीत हुन चाहनेलाई खरेटोले बढार्न जनता सफल भएकाछन् । बंशको राजनीती गर्न अघि बढेका नवमहाराजहरुलाई समेत जनताले पहिचान गरीसकेकाछन् । दलिय कार्यकर्तालाई ज्यालादारी खेताला भन्दा पनि न्यून सम्झनेहरु आज पुर्पुरोमा हात राखेर घुक्क घुक्क गर्न बाध्य भएकाछन् । नेता भैसकेपछि श्रीमती , साला साली , लगाएत सम्पुर्ण आफन्त नातेदारहरुलाई समेत राजकीय सम्मान खोज्नेहरुको हालत के भयो होला ? सहजै अनुमान लगाउन सकिन्छ । आफुलाई देवत्वकरण गर्दै एकल निर्णयलाई दैविय आकाशवाणी सरह जनताले स्विकार गर्नु पर्दछ भन्नेहरुलाई बिचरा ज्योतिषहरुले सात देखी दस पल्टसम्म प्रधानमन्त्री , राष्ट्रपति हुन्छौ नभने के भनुन् त ? यदी त्यसो नभने नत दक्षिणा पाईन्छ नत सम्मान नै पाईन्छ उल्टै लात र कालकोठरीको वास बनाउने भएपछि त बाध्य भएर भन्नै प–यो नी होईन र ? अझ बडामहाराज र बडामहारानीलाई ध्यानमुद्रामा राखेर तपस्या गराएको प्रत्यक्ष देख्न पाउनेहरु कती रोमाञ्चीत भए होला ? पृय दुर्योधन पुत्रलाई राजनीती शास्त्र घोकाएर महान राजनितीज्ञ बनाउने धोखो कतै अधुरै त रहने होईन ? अझै श्रीमतीलाई गृहमन्त्री बनाउने चाहना गर्भमै तुहिने जस्तो छ ।
देशको सुरक्षा र संम्वैधानीक प्रमुख लगाएत सबैजसो नियुक्ती र बढुवामा नाता, सम्बन्ध ,जातीयता,क्षेत्रीयता र नजरानाको मोटो हिस्सा लिनु उनिहरुका लागी चार दाम ठेकी बुझउनु र महाराजमा मोहर राखेर दर्शन भेटमा सामेल हुनु सरह नै हो । आज लात्ताले हानेको कुकुर टाँडमाथी भने जस्तै भएको छ । आज उनीहरुबाट बक्सीस् पाउनेहरुको समेत हालत खराब भएको अबस्था छ । नौतुनाका नवाब महाराज एक्लै बम्कीरहेका होलान् जुत्ताको तुना बाँधीदिने सुसारे नपाएर । खवरदार ! यदी जनचाहना पुरा नभएको खण्डमा उल्लेखित अकर्मण्यताको फल कालान्तरमा अरुले समेत भोग्न बाध्य हुन नपर्ला भन्ने छैन । अबका पुस्ताले यती धेरै सहन सक्ने छैनन् । जसरी अघिल्ला पुस्ताले नेतृत्वमाथी विश्वाश गरेर आफैमा धैर्य धारण गरे । यत्तीको जनमत प्राप्त हुँदा समेत जन चाहना अनुसारको निर्णयक परिवर्तन हुन सकेन भने आगामी निर्वाचन नहुन पनि सक्दछ । जनताको खास चाहना भनेको आर्थिक परिवर्तन नै हो । युवाहरुको चाहना संमृद्ध नेपाल नै हो । महिला , उत्पीडीत र सिमान्तकृतहरुको चाहना सबैको अधिकार सम्पन्न र बर्गीय बिभेद रहित नेपाल नै हो । यसको सुक्ष्म विष्लेषण आगामी सरकारले गरेर मात्र अगाडी बढ्नु जरुरी छ ।
भारतिय काँग्रेश पार्टीको प्रतिछायाँमा हुर्किएका नेताहरुबाट यो संम्भव छैन । किन की भारतिय पुर्व संस्थापनमा पारिवारीक मोहका कारण दल , संङ्गठन र स्वयं सरकार समेत विकृत अवस्थामा भएका कारण मोदी सरकारको उदय भएको हो । जसरी हालको सरकारले भारतलाई नयाँ , बिकशित र सम्पन्नशाली भारतमा रुपान्तरण गर्न अहोरात्र लागी परिरहेको छ । त्यसरी नै नेपालको ओली सरकारले समेत आफ्नो चामत्कारीकता देखाउने छ भन्नेमा जनता बिश्वस्त भएर नै यत्तीका जनतमत प्राप्त भएको हो । कमरेड ओलीको कुनै पनि पुस्तालाई राजनैतिक उत्तराधिकारी बनाउनु पर्ने छैन । जसरी यस भन्दा अगाडीका राजनीती कर्मीहरुलाई थियो । उनका पारिवारीक पुस्ता नत राजनितीमा छन् नत तिनलाई उनीद्वारा स्थापीत हुनु नै छ । त्यसैले देशका समस्त युवा ु महिला , उत्पीडीत , सिमान्तकृत , परिवर्तनगामी विशाल जनसमुह जसले भोलीको संमृद्ध नेपाल चाहेको छ । उल्लेखित सबैको एकल प्रतिनीधीका रुपमा चुनिउन भन्ने आम जनचाहना भएकै कारण ओलीकै नेतृत्वमा अबको सरकार हुनेछ र सोही सरकारले देशको आगामी भविष्य निर्धारण गर्नेछ भन्ने नै प्रमुख जनचासोको बिषय हो ।
समयले कमरेड आलीलाई अत्यन्तै ठुलो भार बोकाएको छ । सो भारलाई उनले थेग्न सक्ने हुन या होईनन् त्यो त हेर्न बाँकी नै छ । तर सबै कराहरुलाई उनकै नेतृत्वले निराकरण गर्न सक्ने जन बिश्वास भएकै कारण के.पी. ओली कर्तब्यबाट पलायन हुने छैनन् । देश विकाशका खातिर उनको सुस्वास्थ्य र दिर्घजिवनको कामना गर्दै उनी लगायत संपुर्ण दल र संङ्गठनको जितको लागी बधाई तथा हार्दिक मङ्गलमय शुभकामना । अस्तु !
